Barwne bejce lazurujące oddziałują w różny sposób na poszczególne rodzaje drewna oraz naturalną okleinę i mogą powodować występowanie nieznacznie odmiennych odcieni nawet dla tego samego rodzaju drewna. Intensywność odcieni danego koloru zależy w dużym stopniu od:
- rodzaju drewnarysunku usłojenia
- ilości bieli i twardzieli
- grubości powłoki lakierniczej
- chłonności okleiny naturalnej i drewna
SOSNA
 lakier bezbarwny |
 jasny dąb |
 dąb |
 jasna wiśnia |
 wiśnia |
 brunat |
 brąz |
 jasny orzech |
 ciemny orzech |
 jasny palisander |
 teac |
 gruszka |
 zielony |
 oliwka |
 mahoń |
 ciemny palisander |
 venge |
DĄB
 lakier |
 dąb |
 brąz |
 brunat |
 orzech |
BUK
 lakier |
 dąb |
 brąz |
 brunat |
 orzech |
OLCHA
Barwienie drewna jest jedną z najstarszych praktyk, stosowaną do zmiany koloru podłoża, pozwalającą jednocześnie zachować takie właściwości drewna jak rysunek usłojenia, przebieg włókien i sęków.
Barwienie drewna jest stosowane zazwyczaj w celach wyrównania koloru podłoża, różnych odcieni drewna, ukrycia powierzchniowych defektów, podniesienia walorów gorszych rodzajów drewna jak również zmiany koloru aby zaspokoić wymagania klienta.
Barwienie nie dotyczy całej grubości drewna lecz tylko bardzo powierzchownej warstwy. Dlatego, po nałożeniu barwnika powierzchnia może być szlifowana tylko po uprzednim, jednokrotnym nałożeniu warstwy lakieru.
Barwienie można wykonywać bejcami transparentnymi (barwienie ożywiające strukturę drewna) lub pigmentami o właściwościach kryjących podłoże drewna (barwienie gaszące strukturę drewna). Istnieją również pigmenty o podwyższonej przejrzystości, które dają efekt podobny do barwników. Używając barwników, zazwyczaj otrzymujemy dużo większą przejrzystość i żywotność niż przy użyciu pigmentów, te jednak, lepiej wyrównują drewno oraz charakteryzując się większą odpornością na światło.
Zastosowanie pigmentów jest niezbędne w przypadku użycia bejc pastelowych, które są niewykonalne przy zastosowaniu barwników (z powodu ich przezroczystości).
Produkty do barwienia drewna mogą być na bazie rozpuszczalnika lub na bazie wody.
Te pierwsze, które charakteryzują się szybkim schnięciem, mogą być ponownie nakładane prawie natychmiast lecz, w porównaniu do tych drugich przedstawiają spore trudności w uzyskaniu jednolitego barwienia (zabarwienia) barwniki wodne pozwalają na uzyskanie bardziej intensywnych barw niż te na bazie rozpuszczalnika lecz, wymagają dłuższego czasu przy ponownym nakładaniu, jak również mają tendencję do podnoszenia włosa. Tak więc, wybór rodzaju barwnika powinien być uzależniony od rodzaju przeprowadzanych prac, powierzchni do obrabiania, rodzaju drewna oraz stosowanych technik nakładania. W każdym wypadku należy brać pod uwagę odporność na światło barwnika aby unikać zmian odcienia, które mogłoby się z czasem pojawiać.
Rzeczywiście, stosownie do rodzaju barwnika można uzyskać mniejszą lub większą odporność na światło, czyli na promienie UV, które działają zarówno na farbę jak i na drewno, zmieniając ich naturalny kolor.
Inną, istotną rzeczą przy wyborze bejcy jest jej zdolność penetracji drewna.
Duża zdolność penetracji (większa przy rozpuszczalnikach organicznych niż przy wodorozcieńczalnych) nie zawsze jest pożądana, ponieważ na drewnie takim jak buk, który posiada mikropory oraz wokół sęków na sośnie (na ogół na drewnie iglastym) mogą pojawiać się plamy.
 lakier |
 dąb |
 brąz |
 brunat |
 orzech |
Barwienie drewna jest jedną z najstarszych praktyk, stosowaną do zmiany koloru podłoża, pozwalającą jednocześnie zachować takie właściwości drewna jak rysunek usłojenia, przebieg włókien i sęków.
Barwienie drewna jest stosowane zazwyczaj w celach wyrównania koloru podłoża, różnych odcieni drewna, ukrycia powierzchniowych defektów, podniesienia walorów gorszych rodzajów drewna jak również zmiany koloru aby zaspokoić wymagania klienta.
Barwienie nie dotyczy całej grubości drewna lecz tylko bardzo powierzchownej warstwy. Dlatego, po nałożeniu barwnika powierzchnia może być szlifowana tylko po uprzednim, jednokrotnym nałożeniu warstwy lakieru.
Barwienie można wykonywać bejcami transparentnymi (barwienie ożywiające strukturę drewna) lub pigmentami o właściwościach kryjących podłoże drewna (barwienie gaszące strukturę drewna). Istnieją również pigmenty o podwyższonej przejrzystości, które dają efekt podobny do barwników. Używając barwników, zazwyczaj otrzymujemy dużo większą przejrzystość i żywotność niż przy użyciu pigmentów, te jednak, lepiej wyrównują drewno oraz charakteryzując się większą odpornością na światło.
Zastosowanie pigmentów jest niezbędne w przypadku użycia bejc pastelowych, które są niewykonalne przy zastosowaniu barwników (z powodu ich przezroczystości).
Produkty do barwienia drewna mogą być na bazie rozpuszczalnika lub na bazie wody.
Te pierwsze, które charakteryzują się szybkim schnięciem, mogą być ponownie nakładane prawie natychmiast lecz, w porównaniu do tych drugich przedstawiają spore trudności w uzyskaniu jednolitego barwienia (zabarwienia) barwniki wodne pozwalają na uzyskanie bardziej intensywnych barw niż te na bazie rozpuszczalnika lecz, wymagają dłuższego czasu przy ponownym nakładaniu, jak również mają tendencję do podnoszenia włosa. Tak więc, wybór rodzaju barwnika powinien być uzależniony od rodzaju przeprowadzanych prac, powierzchni do obrabiania, rodzaju drewna oraz stosowanych technik nakładania. W każdym wypadku należy brać pod uwagę odporność na światło barwnika aby unikać zmian odcienia, które mogłoby się z czasem pojawiać.
Rzeczywiście, stosownie do rodzaju barwnika można uzyskać mniejszą lub większą odporność na światło, czyli na promienie UV, które działają zarówno na farbę jak i na drewno, zmieniając ich naturalny kolor.
Inną, istotną rzeczą przy wyborze bejcy jest jej zdolność penetracji drewna.
Duża zdolność penetracji (większa przy rozpuszczalnikach organicznych niż przy wodorozcieńczalnych) nie zawsze jest pożądana, ponieważ na drewnie takim jak buk, który posiada mikropory oraz wokół sęków na sośnie (na ogół na drewnie iglastym) mogą pojawiać się plamy.